Tijdens het spiegeltraject hebben emoties op twee momenten een belangrijke rol.
Het eerste moment is tijdens de spiegelbijeenkomst zelf. De gespreksleider vraagt expliciet aan de deelnemers welke emoties/gevoelen zij hadden bij hun ervaringen. De emoties van de deelnemers zijn belangrijk: zij kleuren de verhalen van de deelnemers en zorgen er voordat het publiek (de toehoorders) een band kan krijgen met de deelnemers.
De emoties van de deelnemers
Dat gebeurt op twee manieren: de toehoorders worden in staat gesteld om te ervaren wat de deelnemers ervaren. Dit wordt affectieve empathie genoemd. Ook maken emoties en gevoelens het makkelijker voor de toehoorders om het perspectief van de deelnemers over te nemen (theory of mind). Om zich als het ware in de schoenen van de deelnemers te verplaatsen. Dit wordt cognitieve empathie genoemd: je een voorstelling kunnen maken van het perspectief van de ander.
Het tweede moment waarop emoties een belangrijke rol hebben is tijdens de nabespreking.
De emoties van de professionals
Tijdens de nabespreking reflecteren de professionals (die als toehoorder bij de spiegelbijeenkomst aanwezig waren) op de feedback van de deelnemers. Ze krijgen de ruimte om niet alleen inhoudelijk te reageren op de feedback (wat vinden ze ervan?), maar juist ook om aandacht te besteden aan de emoties die de feedback bij hen oproept. De waarde van deze stap kan nauwelijks overschat worden. Emoties zijn de belangrijkste drijfveer voor gedrag en brengen mensen in beweging. Geen aandacht besteden aan de emoties van de professionals betekent dat hen de kans om zich te verbinden aan de feedback ontnomen wordt. De kans is groot dat zij zich weliswaar op rationeel niveau kunnen vinden in de feedback, maar dat het overtuigende gevoel ontbreekt en ze in de praktijk niet gemotiveerd zijn om met de feedback aan de slag te gaan.
NB Dit betekent uiteraard niet dat de ratio geen rol speelt bij de nabespreking. Het betekent uitsluitend dat er voor de emoties óók een rol is weggelegd. Daarvoor is het nodig om hier specifiek bij stil te staan. Reflecteren op de feedback (wat doet het met mij?) vraagt om een zekere vertraging. Niet meteen de oplossing in, maar eerst de aandacht richten op het gevoel.